Parafia w Kamieniu Śląskim

Główna nawa kościoła parafialnego w roku 1960.

          Pierwsza wzmianka o kościele parafialnym pochodzi z 1271r. Prawdopodobnie pierwotnie jego patronem był św. Urban, a dopiero od końca XVI w. św. Jacek. Początkowo kościół był drewniany. Spłonął jednak w czasie wojny 30-letniej. Na jego ruinach w latach 1603-1632 pod patronatem Mikołaja Rokowskiego została zbudowana barokowa świątynia parafialna.

Zdjęcie kościoła od strony południowej z 1905r.

          W latach 1909-1910, gdy proboszczem parafii był ks. Franciszek Bittzer rozbudowano kościół o dwie boczne nawy.

Ołtarz Św. Rodziny

          Wewnątrz świątyni znajdują się ołtarze: główny z obrazem św. Jacka i boczne: Najświętszej Marii Panny Różańcowej, Św. Rodzinny i Serca Pana Jezusa. Modlących się oświetla światło przechodzące przez misterne witraże przedstawiające błogosławionych Czesława i Bronisławę po obu stronach ołtarza głównego, a także świętych: Urbana, Alojzego, Jadwigi, Franciszka, Annę, Antoniego.

Ołtarz główny z obrazem św. Jacka

          Kamień Śląski słynie z tego, że urodzili się w nim wielcy święci: św. Jacek, bł. Bronisława i bł. Czesław.

Kościół parafialny pw. św. Jacka od strony południowej

Ambona w kościele parafialnym.

Grota Najświętszej Marii Panny.

Widok kościoła parafialnego od strony wschodniej.

Plebania parafialna

Klasztor

Św. Jacek – patronem świątyni parafialnej jest św. Jacek Odrowąż, który urodził się około 1183r. w Kamieniu Śląskim. Otrzymał bardzo staranne wykształcenie w Paryżu i Bolonii. Habit dominikański otrzymał z rąk św. Dominika w Rzymie wraz ze swym kuzynem bł. Czesławem, który także pochodził z Kamienia Śląskiego. Św. Jacek zaraz po przyjęciu habitu wrócił do Polski przez Czechy i Morawy, gdzie także głosił Słowo Boże. Przemierzając Polskę zakładał na swej drodze klasztory dominikańskie: w Krakowie, Sandomierzu, Wrocławiu, Poznaniu, Gdańsku. Nie sprawował tam jednak funkcji kierowniczych, by całkowicie oddać się pracy apostolskiej. W swej misyjnej wędrówce dotarł do Prus, na Litwę i w końcu na Ruś – do Kijowa. Swą postawą i słowem przezwyciężał nieufność pogańskich Prusów i Litwinów oraz niechęć prawosławnych mieszkańców Rusi.

          Wyniesiony na ołtarze w 1594r. przez papieża Klemensa VII św. Jacek jest przedstawiany z dwoma atrybutami: monstrancją oraz figurą Matki Bożej. Jak głosi legenda podczas pożaru kościoła w Kijowie wyniósł on z płomieni Najświętszy Sakrament, a słysząc słowa: „Jacku zabierasz ze sobą Syna, a zostawiasz Matkę” uratował także figurę Matki Bożej. Obecnie patronuje on także Górnośląskiej Prowincji Kościelnej.

Błogosławiona Bronisława urodziła się na początku XIII w. w Kamieniu Śląskim. Mając 16 lat wstąpiła do klasztoru norbertanek na Zwierzyńcu. Wkrótce została przełożoną, a powszechnie nazywano ją dobrodziejką, bo szczególnie w najcięższych czasach zawsze służyła potrzebującym. W dniu śmierci św. Jacka podczas modlitwy miała piękną wizję tegoż świętego wprowadzanego przez Najświętszą Maryję Pannę do chwały niebios. Sama bł. Bronisława zmarła 29.08.1259, a w 1839r. została ogłoszona błogosławioną.

Błogosławiony Czesław był prawdopodobnie bliskim krewnym św. Jacka. Podobnie jak on bł. Czesław pochodził też z Kamienia Śląskiego. Oboje przyjęli habit dominikański z rąk św. Dominika w 1221r. w Rzymie. Bł. Czesław głosił Ewangelię w Czechach i na Śląsku. Założył klasztory we Wrocławiu i Pradze. W 1241r. przeżył najazd Tatarów. Zmarł 15.07.1242r. we Wrocławiu, którego został patronem. Stolica Apostolska ogłosiła go błogosławionym 26.08.1713r.